Çeppe, kamon, vinç...Hadi anne inşaata gidelim!

"Beyaz tiyene binicez, beyaz tiyene binicez..." şeklinde şarkı söyleyerek güne neşeyle başlayan bal kabağı, sabahımıza trenlerle ilgili cır cır konuşarak keyif kattı. Moskova'ya gelirseniz aklınızda tutmalısınız siz de: "biyaz tiyenler hıslı hıslı gider anne, durmaz" (beyaz trenler ekspres trenlerdir her durakta durmaz) ; "mavi tiyenler yavaş gider" (bunlar hemen hemen her durakta dururlar); "yeşil tirenler geçiyor anne bunlar yatakkı tiyenler" (genelde yeşil olan trenler yataklı trenlerdir,camları perdelidir ve şehirleraarası gider hatta cumhuriyetler arası)

Aklı yettiğinden beri bir yere gitmeyi çok seviyor ve bu süre boyunca çok uyumlu ve sakin oluyor. Cam kenarına geçip dışarı seyrediyor ve gördüklerini anlatıyor.

Bugünün onun için önemi çok büyüktü çünkü defalarca okuduğu Atakan gibi inşaata gitti.

Makinelere ancak öğle arası verilip durunca yaklaşabileceğiz o nedenle inşaatın hemen yanındaki parka kaçamak yapıyoruz öğle arasına kadar. Moskova'yı sevme nedenlerimden biri de bu fellik fellik park aramıyorsunuz çünkü her iki apartman arasında mutlaka park var :) Bizim gibi tek bir park görerek büyümüyor burada çocuklar (Koca Ankara'nın 2 salıncak ve 3-5 kuğusu olan gariban(!) parkı: Kuğulu Park). Bizim ora kötü bura iyi gibilerinde bir serzeniş değil bu çocukluğumun yarasıdır kovula kovula apartman aralarında oynamak ve ne olur yani biraz da çocukları düşünseler...

Burasını bir de baharda hayal edin... Moskova'ya gelmek isteyenler baharda gelin buralara....

Oraya girince ilk söylediği: "Anne bak başket yaptım".

Neredesin oğlum?: "Budayııııım"

Eve dönüş yolunda tramvaya da bindi. Çok mutlu oldu. Sayalım bakalım uçak, vapur, tren, metro, tramvay, araba bi binmediğimiz bir denizaltı kaldı o da kısmet belki denizci olur bizim kabak :)

Sabah 9dan öğleden sonra 3e kadar süren bu maceramız tabii ki de tüm dönüş yolu boyunca uyumakla noktalandı.