Bir müzik öğretmeninin tutarsızlık ve halden bilmezliğine kurban giden müzik aleti çalma isteğimi, umarım oğlum gerçekleştirir.
Çocuk psikolojisinden anlamayan, elinde mandolini melodiler çalıp bizim de ona flütle eşlik etmemizi bekleyen bu zatı muhterem öğretmenin adını şimdi hatırlamıyorum ama bana eziyet gelen, neredeyse korkudan altıma kaçıracak hale geldiğim o müzik derslerini hiç unutmuyorum. Bütün hafta boyunca evde çalışıp sonra da tahtada (orada daha doğru düzgün konuşamazken) o düdüğü çalmak kadar zül gelen bir şey olamaz. Gür sesiyle azarlayıp 'Tekrar çal' dediğinde zaten olay tamamen kopmuş oluyordu, sonrasında sınıfta duyulan sadece düdükten çıkan tiz 'Füüüüüüüü' sesiydi.
Yaşıyorsa buradan ona selam olsun!! Vefat etmişse de Allah gani gani rahmet etsin!
1 yorum:
harika bir fotoğraf. seninle aynı deneyimlere sahip birisiyim. maalesef ülkemizde benzer vakalar çok. davul hocamın babası da davul çalan biriymiş. yani kendisi müzisyen bir ailenin çocuğu ama müzik hocası zamanında müzikten 1 vermiş. müziği bu kadar çok sevip zorunlu olarak müzikle ilgili yıllarca hiçbirşey öğrenememek. işte bizim karşılaştığımız durum. hiçbir şey için geç değil. geçmişi unut gitsin.
Yorum Gönder